Uahan segye

Da Killing Stalking je buduca serija zasnovana na istoimenom  manhwa (prvo naziv za crtane, kasnije i za stripove, uticaj ... itd.) tj. korejskom stripu, zavrsen je, izasao je u periodu od 2016. do 2019. godine. I da psiholoski horor je zanr.  Bilo bi bez veze da bude cenzure ili da ostupaju od narativnog luka, ako nema cenzure oko stripa, a citan je i postao je hit, sto bi i kod ekranizacije, bar moje misljenje, naravno dramatizacija koja ne bi smela da utice na radnju serije .

Ok je film , a sa Sopranovima je samo paralela oko porodice, a mogao je da uzme i druge serije i filmove, kao i ja, i nista vise, isto sam napravio paralelu sa Kitanom i datim filmom ( lik je napisao scenario, rezirao i odigrao glavnu ulogu i pokidao, bar po mom misljenju) ali vezno za gangsterski deo, i lik je odlican po mom misljenju i ne treba mu nikakav talas, a bio je glumac u Battle Royale ( cak i ne mislim da je to novi talas, to je stara prica iz knjizevnosti, tako je  Fukusaka sa ekipom `pretocio` specificni roman u film, imao je Delfi i knjigu i mangu,  kao i neki drugi sto rade adaptacije). Pa i nije mogao da bude u japanskom novom talasu jer je poceo prvo da glumi, a onda da rezira i pise scenarije pri kraju istog.

Za Song Kang-ho sam vec naveo da mi je odlican.

Evo i Sion Sono optuzen , a treba videti i od koga je Miike ucio zanat i koji japasnki reditelji su imali uticaj na njega, a ima odlicnih da kazem majstora. Ima ih dosta Imamura, Katsu, Oshima, Ichikawa,Teshigahara,Nakagawa, Suzuki,Hani, Kurosawa,Hayao Mijazaki, Tezuka (npr .sto se tice anima), itd.

A Korejci su tek u poslednjih 15-20 godina procvetali u kinematografiji ( cak se moze videti da bas gledam puno njihovih filmova), ne moze da se kaze da  i pre nisu imali zanimljive filmove npr. prvi film koji sam gledao je mislim The Housemaid (1960) a i  Kim Ki-young je radio drame. (negde napisah da je od 2004 eksponencijalni rast broja filmova), a kad su Japanci, kad su Danci (pa imaju jednu od najstarijih kuca  Nordisk Film), Francuzi (La Nouvelle Vague), Italijani (npr. Neorealismo) ,itd. mora neko u nekom trenutku, kao i u svemu.

 Jedan film ili mozda pet, ili serija, ne moze sigurno da zameni ogroman broj specificnih, psihopatoloskih, ajde termin bolesnih itd. filmova sto dugometraznih sto kratkih, ja sam odustao od njih, samo ih treba pronaci i znati za njih, a imam prijatelje koji to prate, i slusao o njima, neke gledao, ali me to vise ne zanima (cak su ih i neki dobri, a relativno mladji reditelji navodili, i vise volim da cujem direktno u intervujima kada pricaju, nego da citam, eto jednom prilikom sam postavio i intervju sa Miike-om, samo je problem sto nece da prica na engleskom). 

Eto Japanci i dalje imaju fantasticne drame ali ih ne gledas. ok nije sporno, i dalje su dobri u knjizevnosti, kao i nasledje u mangama, anime, a i dalje rade itd.

Samo neka zapazanja, uopste nije odgovor ili bilo sta slicno, deluje ali nije, ovo su stvarno samo dodaci, neka `suceljavanja misljenja` koja su uvek dobrodosla, i to je to . Kao i svaka  preporuka i najava.

[quote]Song Kang-ho never professionally trained as an actor, beginning his career in social theater groups after graduating from Kimhae High School. Later, he joined Kee Kuk-seo's influential theater company with its emphasis on instinctive acting and improvisation, which proved to be Song's training ground. Although regularly approached to act in films, he always turned down the opportunity until taking a role as an extra in Hong Sang-soo's The Day a Pig Fell Into the Well (1996). In the following year, after portraying one of the homeless in Sun-Woo Jang's docu-drama Bad Movie (1997), he gained cult notoriety for his scene-stealing performance in Neung-han Song No. 3 (1997) as a gangster training a group of young recruits, winning his first Best Actor award.[/quote]

Ako se već želi pisati boigrafije, onda je valjda red da barem budu vezane za film u temi.

U ovom slučaju o glumcu koji je odgulio bezbroj različitih uloga i svaku podjednako razvalio, toliko da je i negledljive filmove učinio gledljivim.

Uz to, korejska kinematografija je po snazi odavno već prestigla japansku.

Jedino gdje se japanci još uvijek drže su bolesno-uznemirujuće stvari, ali ne zadugo.

Snima se Killing Stalking i ako ne bude cenzure, a ako se bude držao izvornika, postat će killer bolesnih japanskih priča čim izađe.

Ne nije nikakva romantika, ne vjerujte tagovima, u pitanju je psihološki horor triler, pa tko se još uvijek plaši babe roge, bolje da ne traži webcomic po internetu.

Što se tiče Kitana ili ne znam već koga, taj niti je stvorio novi žanr (primjer Battle Royale) niti predstavljao igdje novi val nečega (japanski horori s dugom mokrom kosom, itd).

A ovdje u temi imamo korejski novi val. Koji taraca sve pred sobom.

Preživjet će Miike i Sono. Ostali, teško.

O samom filmu u temi, na puppetove impresije nema se što dodati.

Tko voli Sopranose, naprijed, bit će vam taman.